Maalesef babamı kaybettik (22 Haziran 2007)
Evet, aradan 5 ayı aşkın bir süre geçmiş, ama ben bu bloga bir türlü bu haberi yazamadım. 22 Haziran 2007 Cuma günü, salalar verilirken babamı kaybettik.
Yazmak, sizinle (beyin tümörü hasta ve hasta yakınlarıyla) paylaşmak istediğim çok şey vardı, yazamadım.
Ben daha bu blogda yazmaya ilk başladığımda, bir karar almıştım. Babamın hastalığının seyri ne olursa olsun, babamı kaybetsek bile, burada veya başka platformlarda, beyin tümörleriyle mücadele eden hasta ve hasta yakınlarının yanında olmaya devam edecektim.
Yurtdışındaki beyin tümörü destek gruplarında sıkça dile getirilen bir söz vardır. "Burası, kimsenin isteyerek katılmadığı, ancak bir kere katıldıktan sonra da ayrılmak istemediği bir yerdir." Ben iyi çeviremedim, ama kastedilen, bu hastalık hiçbirimizin başına kendi isteğimizle gelmez. Ama böyle bir gruba katıldıktan sonra, gruptan ayrılmanın tek anlamı vardır: hastayı kaybetmek. Bunu da kimse istemez. Bazen, yakınlarını kaybeden bazı kimselerin bir süre sonra, "Bu kadar acı, bu kadar mücadeleye artık dayanamıyorum. Lütfen beni üyelikten çıkarın" diye mesaj gönderdikleri olur. Belki ben de bir gün o noktaya gelirim, ama o noktaya gelmeden, gücüm yettiğince burada olmaya gayret edeceğim.
Hepinize hayırlı şifalar ve selamlar, Şevket
Yazmak, sizinle (beyin tümörü hasta ve hasta yakınlarıyla) paylaşmak istediğim çok şey vardı, yazamadım.
Ben daha bu blogda yazmaya ilk başladığımda, bir karar almıştım. Babamın hastalığının seyri ne olursa olsun, babamı kaybetsek bile, burada veya başka platformlarda, beyin tümörleriyle mücadele eden hasta ve hasta yakınlarının yanında olmaya devam edecektim.
Yurtdışındaki beyin tümörü destek gruplarında sıkça dile getirilen bir söz vardır. "Burası, kimsenin isteyerek katılmadığı, ancak bir kere katıldıktan sonra da ayrılmak istemediği bir yerdir." Ben iyi çeviremedim, ama kastedilen, bu hastalık hiçbirimizin başına kendi isteğimizle gelmez. Ama böyle bir gruba katıldıktan sonra, gruptan ayrılmanın tek anlamı vardır: hastayı kaybetmek. Bunu da kimse istemez. Bazen, yakınlarını kaybeden bazı kimselerin bir süre sonra, "Bu kadar acı, bu kadar mücadeleye artık dayanamıyorum. Lütfen beni üyelikten çıkarın" diye mesaj gönderdikleri olur. Belki ben de bir gün o noktaya gelirim, ama o noktaya gelmeden, gücüm yettiğince burada olmaya gayret edeceğim.
Hepinize hayırlı şifalar ve selamlar, Şevket
posted by Unknown at
12/04/2007 02:01:00 ÖÖ
2 Comments:
Şevket Bey
Benim Babam da 66 yaşında bu korkunç hastalığa yakalandı. Şimdi 24mg. Dekort ve korkunç epilepsi krizleri yaşıyoruz. İki dakika da bir geliyor. Berbat bir dönem ve berbat bir özet. Daha çok şey öğrenip daha çok yardımcı olmak istiyorum. Babam için hissettiklerimi bir adım önce yaşıyorsunuz. Biliyorum ki böyle bir kayıptan sonra insan herşeyi unutmak ister. Eğer öyleyse bana sadece iyi dilekte bulunun. Çünkü bazan "akıllı olup sen dünyanın kahrını çekmektense, deli olup dünyanın senin kahrını çekmesi" evladır diye bağlamak isteyip kıvırıyorum. Korkunç üzgünüm sizin yaşadıklarınız için. Fakat aynı zamanda böyle bir paylaşım platformu yaratma cesareti gösterdiğiniz için de inanılmaz cesur buluyorum sizi. Umarım sözcüklerim size ulaşır. Söylemek ya da konuşmak istediğim çok şey var maalesef. Hiçbiri sevimli değil. Ama az önce bir makale okudum. GBM'deki taşam süresini -salaklar türkçe sürvi diye yazıyorlar makalelere-33 aya kadar uzatabilen bir aşı bulunmuş.
By
Adsız, at 25 Temmuz, 2008 02:56
öncelikle böyle bir paylaşım için teşekkür ediyorum.benim babam akciğer ca ve beyinde metastaz var:(ve bi aşı bulunmuş 33 ay ömür uzatıyo falan yazılmış buraya.bu aşı neredeymiş nasıl ulaşırız lütfen bilgilendirin beni çok çaresizim:(
burada msn veya başka bi iletişim adresi kullanmak yasakmı bilmiyorum ama lütfen bilenler bana ulaşssın.
cep telefonum:05543929217
e mail: hsnsyc@hotmail.com
By
Adsız, at 03 Eylül, 2008 00:32
Yorum Gönder
<< Home